Στη μεγάλη θάλασσα του παραμυθιού μου
έβλεπα τα καράβια όταν ήμουν παιδί
ν’ανοίγουν πανιά
γι άγραφες χώρες
που σε κανένα χάρτη δε θα βρεις.
Μ’ ονόματα ανήκουστα, όλα παρμένα
απ’ το βιβλίο ενός γέρο-ναυτικού
που ταξίδεψε παντού μ’ ένα δελφίνι
μα ξέχασε το δρόμο του γυρισμού.
«Και πού να γυρίσω ρε κοπέλι?»
μου είπε ο καπετάνιος μια φορά
«κάθε νησί για μένα πατρίδα
κι είναι σπίτι μου η ελπίδα».
Έπειτα έφυγε, δεν τον ξανάδα
μου ‘παν πως ανέβηκε στα βουνά.
Τον έλεγαν Άρη? Ή μήπως Ερνέστο?
Θα σας γελάσω. Δεν θυμάμαι πια…
Στη μεγάλη θάλασσα του παραμυθιού μου
τώρα δε φεύγουν καράβια, δεν ανοίγουν πανιά
μεθυσμένοι ναύτες, κουρέλια ναυάγια
λένε την ίδια ιστορία ξανά και ξανά
για κάποιον «Ερνέστο», για κάποιον «Άρη»,
που είχαν καπετάνιο στα βουνά
κι όταν τον πρόδωσαν και γύρισαν σπίτι,
αυτός τους είπε μόνο «γεια χαρά»
κι έφυγε μόνος Του, για θάλασσες άλλες,
χωρίς πυξίδα, άγκυρα και πανιά,
των ονείρων Του ακολουθώντας το φάρο.
Ποιο λιμάνι να κρατήσει τέτοιον καπετάνιο?
|
В большом море из моей сказки
Я видел корабли, когда был ребенком
Как они распускают паруса, направляясь в неписаные страны,
Которые не найдешь ни на одной карте
С неслыханными названиями, взятыми
Из книг одного старого моряка,
Который путешествовал везде на дельфине,
Но забыл дорогу, как вернуться.
«А куда мне возвращаться, парень?»
Сказал капитан однажды вечером.
«Каждый остров для меня – родина
А мой дом – надежда».
Потом он уехал, я больше его не видел
Говорили, он поднялся в горы.
Его звали Эрнесто? А может, Арис?
Я точно не скажу. Уже не помню.
В большом море из моей сказки
Больше не уходят корабли, не распускают паруса.
Пьяные матросы, тряпки, кораблекрушения
Рассказывают снова ту же историю.
О каком-то «Эрнесто», каком-то «Арисе»,
Который был их капитаном в горах,
А когда они предали его и вернулись домой,
Он сказал им только «прощай».
И уплыл один в другие моря,
Без компаса, якоря и парусов,
Следуя за маяком своей мечты
Какой порт удержит такого капитана?
Перевод - Зоя Павловская-Макри |