Ένα παλικάρι ήτανε μια φορά,
που αγάπαγε με πάθος μια όμορφη κυρά.
Μια μέρα, όπως έπαιρνε τα λάγνα της φιλιά,
«ζήτα μου ο,τιδήποτε» τής λέει τρυφερά.
«Αν μ' αγαπάς» τού είπε, με νάζι
και καημό,
«την καρδιά της μάνας σου εγώ επιθυμώ»
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε, να πάει στο πατρικό του,
ποτέ του αυτός δεν πάτησε τον όρκο το δικό του.
«Δώσε μου μάνα την καρδιά, στα πόδια
της ν' αφήσω»
«Αν είναι γιε μου για καλό,
εγώ στενέ χαρίζω»
Κι έτσι της πήρε την καρδιά και χάθηκε στο δρόμο,
μα σε μια πέτρα σκόνταψε και δάκρυσε απ' τον πόνο.
«Χτύπησες μήπως γιόκα μου, ψηλό μου κυπαρίσσι;»
γυμνή η καρδιά τού μίλησε, προτού να ξεψυχήσει.
Με ματωμένα χέρια φτάνει στο σπιτικό της,
«να η καρδιά που γύρευες» και την αφήνει εμπρός της.
Μα αυτή καν δεν τον κοίταξε κι άρχισε να γελάει,
«μήπως θα 'ταν καλύτερο να μού τη φέρεις Μάη...»
|
Один молодец был однажды,
который полюбил страстно красивую госпожу.
В один день, когда он целовал ее,
«проси меня о чем хочешь», ей говорит нежно
«Если меня любишь», - ему говорит кокетливо
и печально
«сердце твоей матери я хочу»
Итак, отправился, идти в отчий (дом)
никогда он не нарушал свою клятву.
«Дай мне, мама, твое сердце, к ногам
ее положу»
«Если, сыночек мой, для счастья твоего,
я тебе его подарю»
Итак, взял его, сердце, и потерялся на дороге,
но о камень споткнулся и заплакал от боли.
«Ударился, сыночек мой, высокий кипарис мой?»
отрытое сердце ему говорит, до того как умереть.
С окровавленными руками пришел в ее дом
«вот сердце, которое ты искала» и его оставил перед ней.
Но та не посмотрела на него и начала смеяться
«может было бы лучше , чтобы ты принес его в мае…»
Перевод Нина Назлидис |